На ростані (1924)/I/Дарма, што значны раны

⁂ Дарма, што значны раны
Верш
Аўтар: Уладзімір Жылка
1924 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Дарма, што значны раны…

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗ ∗

Дарма, што значны раны
Праз небагаты ўбор
І тужны праз туманы
Відаць вачэй дакор; —

Яе аблічча сьветла,
Узорны — тканы пас,
І лятуценьні ветлы
Аб недалёкі час.

Між пушч яе сяліба,
Дзе хіліцца асець,
І там, дзе цьмяна скіба,
Прыходзіць песьні пець;

І там, дзе над балотам
Кудлачыцца туман,
К густым рачным чаротам
Мільгае лёгкі стан;

І дзе над даўным сумна
У неба крыж ўстае,
Падгледзеў я задумнай,
Маркотнаю Яе.

Аддана, кім — ня знаю,
Душа ў Яе палон,
Але няма адчаю
У марудным бегу дзён.

Надзеюся і веру
Патайнаму сьляду: —
Нясе ў самотнасьць шэру
Яна маю гвязду.

Малюся Ей упарты,
Палону тайна рад: —
— Хай, верны, буду варты
Тваіх жабрачых лат.

Дазволь з Табою разам
Спаткаць нядзельны час,
Каб новай песьні сказам
Хваліці Твой Абраз.