Душа мая ў краі фантазыі гуляе, У гвезднай імгле па аблоках плывае, Сто сонц аглядае у сьветлай празрочы, Раскошнаю ласкай чаруе мне вочы.
Матыль пышнакрылы купаецца ў зорах
З праменьняў сатканых, купаецца ў морах
З вадою цудоўнай. У неба ўзлетае
Арлом сьветавідам — і ў пекла спадае.
І добра мне ў цуднай фантазыі ўлудзе, Сам дух мой спакойны шчасьця вынаходам: Не гадае ці ў гэтым узорным шмат цудзе Не прагляне іронія ціхім мімаходам.
Пульс жывога ўсесьвету, творчы шопат чую,
Падзіўляю разсновы формы незгаданы,
Над завесістай скалай у горах начую
Белых зданьняў ігрою гіпнотызаваны.
Сьвет чароўны цудоўны мяне ўзяў ў абоймы Напаіўшы адвечнай журбай ідэалу, Твораў дзіўных усюды віджу цэлы плоймы І чую над сабою ўсебыту навалу.