|
Няма праўды як схаваці —
Ўсё пайшло цяпер інакш:
Пан пакінуў гультаваці,
А між намі меней плакс,
Даўней толькі наракалі,
Толькі чухалі галоў —
Ныні плакаць перасталі,
Усё вернуць стрымгалоў.
Навет добрыя будынкі
Пачалі ўжо руйнаваць:
„Годзе, кажуць, нам спачынку,
Трэба ўсё наноў складаць“.
Добра людцы! Абы сьмела,
Толькі помніце адно:
Хто будуе няўмела,
С працы будзе мець драньнё.
Разважай-жа перш чым зробіш,
Адлічы — рахунак здай —
А чаго не утаропіш,
Разумнейшага спытай.
Здабыць трэба перш зямельку,
Бо краіна-матка ўсім:
Хлябок родзіць і кудзельку
Дзецям родным, ня чужым.
Што у нас зямлі ня стала,
То ня дзіва, ані цуд:
Чужыня нам панавала,
Дзёрла скуру, як той бруд.
Вось зямельку іншым ладам
Дзяліць трэба чым даўней:
Хто нам павуком, ці гадам,
Пойдзе проч раней-пазьней.
Глянь кругом, браток мой родны,
Падзіві наш родны край:
Ен багаты, ён прасторны —
Яму труд ты свой аддай!
Ты рамансаў ня вучыся,
Ані штук вялікіх зноў,
Адно толькі налажыся
Пазнаць добра варагоў,
Каб ня даці ім заесьці
Свайго духа і свой труд,
І твой край ня даць абсесьці —
Зробіш гэта: будзе цуд.
Будзеш мець зямелькі доваль,
Школы зробяцца з двароў:
І авечкай і каровай
Зможыш панскіх шляхтуноў.
Ты артай — табе навука
Мусіць йнакшая служыць,
Бо найбольшая тут штука
Прымусіць зямлю радзіць.
А ўжо посьле знаць аб сьвеце,
Дзе і што і да чаго:
Зваяваў каго хто ў леце,
Ці ў зіму здавіў яго,
Ці Уранам гвездка звецца,
Ці Нэптун, ці ішчэ там як,
Чый з Адама род вядзецца,
А хто налпы быў сваяк.
Гэй, будуйце-ж, мае людзцы,
Жыцьцё новае наўкруг,
Навет сонкі хай прачнуцца, —
Хто ня вораг — будзе друг.
| 
Прапануем да спампаваньня!
._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D0%BD%D0%B0%D0%BA_3.png)