|
Ледзь толькі блысьне на небе зарніца,
Дух мой, о Божа, на Цябе чакае,
Душа жадае як дожджу травіца
І цела з стогнам да Цябе ўздыхае.
Ў сухой зямельцы бязводнай і труднай,
Залітай жагай палудняга сонца,
Цябе шукаю у дарозе блуднай,
Да твайго ўлоньня сумую бязконца.
Шляхам цярністым жыцьцё агартаю,
Руку цалую Твайго змілаваньня,
Твой Огляд вечны гімнам апеваю
І веру сёньня ў духа змертвыхстаньне.
І багаслаўлю, Божа, Твае дзівы
Ў формах праявы і ў зьменах часу —
І свае рукі кволы і лянівы
Ўзнашу у неба за айчыну нашу.
І бедну душу маю ажыўляе
Поўнасьць прастораў гвезднага космосу,
Цуднай мэлёдыі голас мой шукае,
Каб запяяці гімн Творчаму Лёсу.
І не забыці Цябе аніколі:
Ці ў ложы мягкім, ці цьвёрдай пасьцелі,
Адкрыці мысьлей шляхі Тваей волі
І Тваю помач спазнаці у дзеле.
Радасьць мне сэрца агнём запаляе,
Што не пазбыўся сваей я апекі:
Твой Дух прадвечны мяне атуляе,
Цябе я прагну, Божа мой, на векі.
| 
Прапануем да спампаваньня!
._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D0%BD%D0%B0%D0%BA_3.png)