Перайсці да зместу

Мая ліра (1924)/I/З кнігі мудрасьці

З пляцоўкі Вікікрыніцы
З кнігі выжш. асягн. дух. З кнігі мудрасьці
Верш
Аўтар: Казімір Сваяк
1924 год
Гымн роднай зямлі
Іншыя публікацыі гэтага твора: З кнігі мудрасьці.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




З КНІГІ МУДРАСЬЦІ.

Сэрца дурнога — зьбітое начыньне:
Ніколі ня ўдзержыць разумнага слова;
Павер лепей тайну нямое скаціне,
Бо слухаць цябе хутчей будзе гатова.

Паслухай! Жыцьцё тваё, мілы мой браце,
Як лёт той пташыны, што ў ветры гуляе:
Паветра зышлося і — як угадаці,
Гдзе лёт быў, пашто і куды ён зьнікае.

Хай будзе рука твая быстра ў даваньні,
Ня будзь уважлівы ў чужыя насьмешкі,
Умей мужаваці у мудрых сабраньні,
А праўду кажы бяз ніякай абмежкі.

Бо слова тваё — цябе асуджае,
Аблічча і ход твой — здраджае тайніцу,
І думкі благія сам Бог пакарае,
А словы гідкія — ведзьмы багавіцы.

Ня дайся на чары змянлівай жанчыны,
Будзь верны у змове, у намерах чысты,
Ня здрадзь аніколі сваей ты дзяўчыны,
Будзь бойкі ў забаве, ў трудзе мазалісты.

І Богу маліся, а сэрцам адкрытым,
Ня будзь ты пакусай сабе, ні другому,
Хай дух у малітве будзе працавітым,
Тайніцаў сумленьня ня здрадзь анікому.

А мо‘ цябе хваляць, будзь вось асьцярожны,
Бо гэта прабуюць падатнасьці волі;
Хай дух твой ня дрэміць у зманнасьцях рожных
Ня будзь асавелым нігдзе і ніколі.