З палёў Заходняй Беларусі (1927)/IV/Твае блакітнасьці нязьменны…

⁂ Твае блакітнасьці нязьменны…
Верш
Аўтар: Уладзімір Жылка
1927 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Твае блакітнасьці нязьменны…

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗ ∗

Твае блакітнасьці нязьменны,
Нязьменна хараство тваё.
А я атруты келіх пенны
Разьліў якраз ў жыцьцё маё.

Душа, адданая прынадзе,
Цяжкой і горкай, як палын,
Забыўшыся ў карчомным чадзе,
Ўбірае пах густы нізін.

Мяцеліцы ў жмут паспляталі
Без падзяленьня ночы й дні;
І брудна-жоўтай плямай сталі
Сьвятло й электрыкі агні.

І нецьвярозы і распусны
Запамятаў тваё імя,
І не адны галубіў вусны,
І не з адной схадзіўся я.

Хоць праўда (мо‘ і выпадкова),
Ўстаюць няясна інады,
Як скарбы патаемных сховаў,
Запамятаныя гады.

Мільгне праз хмельныя туманы
Жыцьця разбаенага сказ, —
І моладасьць, і сны, і раны,
І любы, любы твой абраз.

І нагадаю маліцьвенна,
Ў збавеньне ўверыўшы сваё:
Твае блакітнасьці нязьменны,
Нязьменна хараство тваё.

1924 г.