|
Гэй, узьвейце сваім крыльлем,
Арляняты, буйна, бурна,
На мінулых дзён магіле,
Над санлівасьцю хаўтурнай!
У маланках пяруновых,
З гулкім гоманам грымотаў
Для вякоў дыктуйце новых
Нячувалыя ясноты.
Вам сярпы і косы ў рукі
Ды мячы, каваны з сталі,
Далі буры, завірухі,
Што тут вылі, бушавалі.
Цень мінуўшчыны праклятай,
Дзе бізун гуляў з нагайкай,
Зьмяціцё вы, арляняты,
Сваёй новай сілай, байкай.
Ужо выбіла часіна
На вялікую прыгоду
Выйсьці з мутнай каляіны
Беларускаму народу.
Ў чарадзейным карагодзе,
Ў неабсяжнае свабодзе,
Без аковаў, на прывольлі
Ўжо віхрыцца наша доля.
Вам на памяць Серп і Молат
Даравала доля,
Каб з вас кожны быў, як волат,
Ня гнуў плеч ніколі.
Каб здабытую свабоду
Зналі, шанавалі
І у цяжкую прыгоду
Ўсталі грознай хваляй.
Зашумелі, загудзелі,
Як віхор сусьветны,
Не праспалі у пасьцелі
Волі агняцьветнай.
*
Вам дасталіся ад продкаў
Сохі і бароны.
Каб вы ў час, пасьля паводкаў,
Выйшлі на загоны,
І з‘аралі сваю ніву
Шырака, глыбока,
Зерне ўкінулі шчасьліва,
Чыстае, як вока.
Каб рунела зерне тое,
Весела, яскрава
Побач з вашай маладою
Сакалінай славай.
*
Вам пакінулі прадзеды
Гартаваны косы,
Каб вы з імі сонца сьледам
Выйшлі на пакосы;
Каб касілі да упаду
Пустацьвет і зельле,
Што сваім пякучым ядам
Труцяць кроў у целе.
Каб зьвінелі вашы косы
Над зямлёю соннай
Ад начных да раньніх росаў,
Звонка, векапомна.
*
Вам у спадчыне ад роду
Засталіся песьні,
Каб быць вашай асалодай
У жыцьця прадвесьні,
Каб вы пелі, ня сьціхалі
Ў радасьці і ў горы,
Гаманілі, нібы хвалі,
У бурлівым моры.
Каб шоў гоман няспыняны
Ад поля да поля
І людзей яшчэ скаваных,
Заклікаў на волю.
1923 г.
|
Прапануем да спампаваньня!