|
Я не для вас, паны, о не,
Ў час вольны песенькі складаю, —
Што спала ў сэрцы там на дне —
Буджу і ў сьвет на суд пускаю.
Я не для вас, паны, о не!
Я не вас, паны, о не,
Падчас збываюся спакою.
Калі ў вачох сьляза блісьне
Маркотнай вызвана душою —
Я не для вас, паны, о не!
Я не для вас, паны, о не,
Свае дні лепшыя марную, —
У вечнай з мукамі вайне
Жыву і радасьці ня чую
Я не для вас, паны, о не!
Я не для вас, паны, о не,
Падняць скібіну слова рвуся
На запусьцелым дзірване
Сваёй старонкі Беларусі,
Я не для вас, паны, о не!
Я не для вас, паны, о не,
Над доляй плачу свайго люду,
З гразёй зьмяшалі б вы мяне
Сваёй нікчэмнасьцю прыблудаў…
Я не для вас, паны, о не!
Я не для вас, паны, о не,
Пяю. Вам не паняць мучэньня;
Вам ваша сэрца ня дрыгне
На голас братняга цярпеньня,
О ня дрыгне, паны, о не!
Я не для вас, паны, о не!..
Аднэю ўцехаю жыцьцё вам,
Зьнячулі ў сытасьці, віне,
Вас не разжаліш праўды словам,
О, не разбудзіш вас, о не!
Я не для вас, паны, о не,
А я для бедных і загнаных,
Я з імі мучуся ураўне,
Ў адных закут з імі кайданах…
Я не для вас, паны о не!
Я не для вас, о паны не!..
Я — для тых цёмных, нешчасьлівых
Ад іх і водгаласак мне
Прымчыцца па лясох, па нівах,
А не ад вас, паны, о не!
8-VI—1907 г.
|
Прапануем да спампаваньня!