Перайсці да зместу

Збор твораў (Купала, 1925—1932)/VI/I/На адвітаньне

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Таей даўгажданай На адвітаньне
Верш
Аўтар: Янка Купала
1932 год
Зыйду…
Іншыя публікацыі гэтага твора: На адвітаньне.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




НА АДВІТАНЬНЕ

Будзь шчасьліва дзяўчынка ў нядолі.
Хай пацеха цябе міне!
Мне з табой жыць ня суджана болей, —
Гоніць доля адгэтуль мяне.

Будзь шчасьліва, дзяўчынка галубка!..
Ня крыўдую на гордасьць тваю, —
Ня чуў ласкавых слоў з тваіх губкаў,
Хоць так шчыра любіў і люблю.

Усё пекла я зьведаў каханьня.
Усе мукі яго скаштаваў,
А ўсю радасьць і рай мілаваньня
Недруг вырваў, спаганіў стаптаў.

Я так шчасьця на сьвеце знаў мала,
І прывету ня знаў ад людзей, —
Цябе ўбачыў — і весела стала
І ты стала за ўсё мне мілей.

Як слуга, як нявольнік, табе я,
Так стараўся служыць, дагадзіць!
Так любіў цябе шчыра, з надзеяй,
Што ўзаемнасьцю будзеш плаціць.

Ты-ж, дзяўчынка, за гэтую дружбу
Не жалела мяне анічуць, —
За прывет мой, за любасьць, за службу
Слова ласкі ня ўмела шапнуць.

Эй, дзяўчынка, дзяўчынка, сьвет відзе
Усю праўду, няпраўду усю,
І хто знае, ці часам ня прыдзе
Слушны дар за нядолю маю.

Будзь шчасьліва, дзяўчынка! Любіся
З тым, хто толькі зьняславіў цябе,
І, пазнаўшы ману ўсю, ня гніся,
Бо тады ўжо ня жыць лепш табе.

Мяне, знаю, дзяўчынка, забудзеш, —
Ці-ж на памяць слуга зарабіў?
Але хоць мо‘ і верыць ня будзеш,
Цябе першую я так любіў.

Яшчэ раз будзь шчасьліва, дзяўчынка,
Хоць ня лёгка нам шчасьця спаткаць!
Я-ж адзін, як над рэчкай вярбінка,
Буду жыць і цябе ўспамінаць.

І на памяць, што ў сэрцы мне ўскрэсьне:
Чым я жыў так і мучыўся чым,
Злажу самую лепшую песьню
Аб табе і каханьні тваім.

1907 г.