|
Поле маё, поле!
Ты мне дарам божым; —
Люблю цябе шчыра,
Абсеяна збожжам.
Люблю тваіх межаў
Стужак рад зялёны,
Роўныя барозны
Шырокіх загонаў.
Люблю цябе, поле,
Вясёлай вясною,
Як ты зарунішся
Ўсякай дабрыною;
Як на табе срыбна
Зацьвіце расіца,
Птушка зашчабеча,
Сонца разгарыцца.
Люблю цябе летам,
Як красуе ніва,
Як шуміць ад ветру
Блогасна, шчасьліва;
Як колас насьпелы
Пад сярпом сагнецца,
І смутная жнеяў
Песьня панясецца.
Люблю цябе, поле,
Ўвосень няскупую,
Як напоўніш пуню,
Ты маю пустую;
Як ты мне за працу
Адплацішся гойна,
Да вясны к налецьцю
Пражыву спакойна.
Люблю тады нават,
Цябе, маё поле,
Як над табой жудка
Зімка заскаголе;
Як пачне сьняжніца
Гурбы насыпаці,
Быццам маё шчасьце
Навекі хаваці.
Поле маё, поле!
Дай-жа ты мне сілы,
Каб цябе любіў так,
Да самай магілы!
| 
Прапануем да спампаваньня!