Перайсці да зместу

Збор твораў (Купала, 1925—1932)/I/Гусьляр/Два браты

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Бот і лапаць Два браты
Верш
Аўтар: Янка Купала
1925 год
За чужую елку
Іншыя публікацыі гэтага твора: Два браты (Купала).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ДВА БРАТЫ

I

Былі два браты,
Два разбойнікі;
Шмат рабілі зла
Неспакойнікі.

Як пойдуць гуляць,
Расхахоляцца,
Задрыжаць усе,
Ўся ваколіца.

Ні прайсьці нідзе,
Ні праехаці;
Б‘юць паклоны ім
Людзі нехаця.

Сіла — воля іх
Ня ўнімаецца,
Гонар — слава іх
Разрастаецца.

II

Так жывуць сабе
Два разбойнікі,
Разгульным жыцьцём
Неспакойнікі.

Дый ня вечна ўсё
Ў нас пад зорамі:
Закруціла штось
Непакорамі.

Хоць іх сэрца — сталь
Недаступнае,
Хоць душа — скала
Непадкупная,

Вочкі, грудзі — чар
Напаткаліся;
У ваднэй удвух
Закахаліся.

III

Зажылі браты,
Два разбойнікі,
Ўжо другім жыцьцём
Неспакойнікі.

Хараствы касы,
Іх занадзілі;
Між сабой, як стой,
Не паладзілі.

Ня дубы скрыпяць
Сукам, лісьцямі, —
Два байцы-сьмяльцы
Ненавісьцямі.

І пашлі ім так
Дні няшчасныя,
Пачалі з сабой
Бойку страшную.

IV

Б‘юцца, б‘юцца ўдвух,
Два разбойнікі,
За красу-касу
Неспакойнікі.

Зоркі — сьведкі ім
Прыглядаюцца,
Шумам цёмны бор
Падзіўляецца.

Дзень ужо мінуў,
Вечарэецца,
Барацьба ўсё іх
Паланеецца.

Чуць на ўсход другі
Занімалася,
Два браты з жыцьцём
Разьвіталіся.

V

Доўгі спалі час
Два разбойнікі
У сваёй крыві,
Неспакойнікі.

Нават тая іх
Двух забылася,
За якую так
Яны біліся.

Пакуль неяк раз
Аднаногія
Шлі мясьцінай тэй
Два убогія.

Рыюць яму-глыб
Непацешныя,
Аддаюць зямлі
Косьці грэшныя.

VI

Дзе сягоньня сьпяць
Два разбойнікі,
Там курган стаіць,
Кругом хвойнікі.

Той курган расьце
Відавідаю, —
Хто ідзе тудой,
Ветку кідае.

Хто ідзе падчас
Каля поўначы,
Страха ўбача там, —
Моліць помачы.

Так ляжаць браты,
Два разбойнікі,
І па сьмерці ўсё
Неспакойнікі.