Завіруха (1929)/Чужына

← Родныя птушкі

Чужына Верш Аўтар: Міхась Чарот 1929 год

Вечарам →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Чужына (Чарот).

Прапануем да спампаваньня!

ЧУЖЫНА

Чужая краіна… Дзень цэлы ў сумоце,
І думкі дадому ляцяць.
Дзе хата старэнька стаіць пры балоце
І вербы над рэчкай шумяць.

∗
∗     ∗

Дзе лепшыя хвілі жыцьця у няволі,
Як хмаркі на небе, прайшлі,
Дзе ўсё міла сэрцу: балоты і полі,
І кветкі, што ў лузе ўзышлі.

∗
∗     ∗

Дзе лес старадаўні аб людзях гамоніць,
І песьню аб волі пяе,
Дзе звон над капліцай так жаласна звоніць
І воран над вёскай снуе.

∗
∗     ∗

Дзе вочы дзяўчынкі гараць, нібы зоркі,
Якую я гэтак кахаў,
Аб першым каханьні, дзе чуў я гаворкі,
Як ў гаі яе спатыкаў.

∗
∗     ∗

Туды мае думкі бягуць, нібы хвалі,
Ня можна ніяк сустрымаць,
О, божа мой мілы, зусім ты бяз жалю,
Нашто нас было разлучаць?

∗
∗     ∗

Каб ведаў ты толькі, як край свой кахаю,
Як міл ён для сэрца майго, —
Заўсёды я думкай ў тым краі вітаю,
Я толькі жыву ля яго.

∗
∗     ∗

Край родны, край сумны, — крыжоў і балотаў,
Ці хутка спаткаюся з ім,
Ці хутка пачую я песьню чаротаў
Над сонным балотам тваім.

Кузьнецк, Сар. губ. 1917 г.