|
Загрымеў моцна гром,
Ажно здрогнуўся сьвет,
Ажно іскры сыпнуліся з неба,
І няволі цяжкой
Агнём зьнішчаны сьлед,
Аб якім ўспамінаць ўжо ня трэба.
Гэты гром разбудзіў
Ўсіх нявольных людзей,
Асьвяціў бліскавіцай ім шлях…
Ад сахі, варстакоў
Мкнуцца ўсе к грамадзе,
Каб на век утрымаць вольны сьцяг.
Каб жыцьцё ўзбудаваць
На руінах, крыжах,
Жыцьцё — роўнасьці, шчасьця і волі,
І каб дзікі тыран,
Бедных, змучаных страх,
Ў новы сьвет не вярнуўся ніколі.
Гром грыміць і грыміць…
Б‘е пярун агнявы,
Паліць, нішчыць ўсё з края да края…
Хутка ён пражане
Час пажараў, крыві…
Й сонца волі над ўсімі запале.
1920 г.
|
Прапануем да спампаваньня!