Жалейка (1908)/Сяўцу

Сяўцу
Верш
Аўтар: Янка Купала
1908 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Сяўцу (Купала).

Прапануем да спампаваньня!

Сяўцу.

Скланяеццца лета к закату;
Дзе-не-дзе зляцеў лисць чырвоны
Павесиўшы лубку на шыи,
Выходзе сявец на загоны.
И поўнай, мазолистай жменяй
Жытцо па ралли раскидае,
Хавае ў зямельку надзею,
Што возьме з сяўбы?—не згадае.
Ци можа цяпер вот, у восень,
Чэрвяк яго працу падточыць;
Ци снег у разводздзя падпарэ,
Ци ў летку грады падрузгочуць;
Ца знишчыцца ў пуньцэ пажарам,
Ци так ат якой-будзь прыгоды,
Такие, ах! горкие думки
Сеўца абседаюць заўсйоды.
Но йон не зважае на гэта,
То ў восень, то цйоплай вясною,
Арэ, барануе и сее
Сваей мазалистай рукою.
Тут кожны, сеўца хто убачэ,
Стары, ци малы, ци кабета,
«Радзи, памажы, Божэ!» кажэ,
А лйогкаж на сэрцы чуць гэта.
«Радзи, памажы, Божэ»! скажэм
И мы сеўцам ўсякага роду,
А с зерня, што з добрага севу,
Збяруць яны й добрую ўроду.