|
Атрутай маею
Хто стаў заливацца,
Астаўце надзею
Мець шчасця у хатцэ,
Мець шчасця, багацця,
Жыць згодна з раднйою,
Спакою зазнаци,
Не плакаць душою.
Я з дзетками, з жонкай
Дзень кожны паваджу,
Зазнацца з палонкай
Пад’юджу, параджу.
Маей як атрутай
Душу атуманиш,
И мысли паплутаў,
И светла не гляниш.
Ўсе людзи дружочки,
Ня людзи—анели!
Атроксяб сарочки,
Каб тольки хацели.
Таким добрым будзе
З йих кажны бяз меры,
Хоць будуць жэ людзи
Глядзець, як на звера,
Хоць будзеш ты горэй,
Як звер, выглядаци,
О, звер без пакоры,
Штоб шоў кроў глытаци,
На лоб павылазяць
Чырвоные вочы,
И облик твой сказяць;
Твар плямы абскочаць.
Расхрыстаеш грудзи,
Ты, п’яны гуляка,
Язык жэ твой будзе
Брэхаць, як сабака.
О, дзиким, о, страшным
Зраблю без прагляду.
Га! бойся, нешчасны,
Быць пад маей ўладай.
Сягоння шчасливы,
Як мною зальешся,
А заўтра, о дзивы!
Пиць больш заклянешся.
И каяцца будзеш,
Мяне праклинаци,
И сам сябе злудзиш,
Карчомки не знаци.
Парваць жэ ня мециў
Маих, брат, кайданаў
Праходзе дзень трэци,
Ты йдзеш ужо п’яны.
Атрутай маею
Хто стаў заливацца,
Астаўце надзею
Кали-будзь разстацца.
|
Прапануем да спампаваньня!
