Дні вясны (1927)/Кветкі красы/Дружбакоў-таварышаў ня маю…

← Браты вы мае!..

⁂ (Дружбакоў-таварышаў ня маю…) Верш Аўтар: Язэп Пушча 1927 год

⁂ (Сьлязіны буйныя упалі…) →

Прапануем да спампаваньня!

∗
∗     ∗

Дружбакоў-таварышаў ня маю,
я сёньня ўсім чужы.
А здавалася б, у сьветлым маі
з імі весяліцца, жыць.

Ну што-ж, няхай, няхай і гэтак…
Каму дакоры слаць?
Зьбяру я летам многа кветак
і ўсе пакідаю на шлях.

Праходзіць будзе падарожны,
падыме мо‘ з адну.
Жыцьця ня стрэну я з парожным, —
ўсьміхнуся сонцу, дню.

Ўсьміхнуўся зораньцы на ўсходзе…
Як многа сьветлых мар!?
Заўсёды з ветрам лямант ходзіць,
заўсёды сьлёзы з хмар.

Прыгоршчамі я іх зьбіраю
і песьню весялю.
Пайду сьпяваць па родным краі,
пад хвойны шум-салют.

Я там свайго спаткаю брата,
там буйства растрасу.
Я струн ня буду ў шуме кратаць,
з лістоў зьмяту расу.

Абняўшыся, мы разам пойдзем,
блудзіў-жа там я скрозь.
Ўсьміхнецца нам бялявы поўдзень
на сьцежцы буйных рос.