Дзіва (1927)/I/Жытнёвыя ўсьмешкі

← Аэліта

Жытнёвыя ўсьмешкі Верш Аўтар: Нічыпар Чарнушэвіч 1927 год

Разьліся, вадзіца →

Прапануем да спампаваньня!

ЖЫТНЁВЫЯ ЎСЬМЕШКІ

Ці ты чуў, як сьмяецца жыта
у сьмятанна-бялявыя вусны,
калі першая песьня зажынак
сьмерць і радасьць завязвае ў вузел.
Полаг жыцьця падняць ня лёгка,
сьмерці вір а хто можа зьмерыць…
Ці заўважыў, як кожны калосік
нібы просіцца легчы у мэндлі.
Хоць ня раз, ня раз сумавацьме
на прібытай пакошы сініца.
Жыта знае — канец дасьпяваньню,
калі сьвята ўмалоту ўжо сьніцца.
Мо‘ затым і сьмяецца у вусны
на зажынак далёкія сьпевы,
што у снопікі хоча так моцна
кожны колас сягоньня дасьпелы.
Эх, жыцьцё, а што зробіш ты з намі,
можа лёс у змаганьні нас скосіць.
…Калі трэба бяз жалю сканаем,
бо з карысьцю памерці ня шкода.