|
…Голос Аэлиты, голос вечности, тоски летит по всей вселенной, зовет, призывая, клича — где ты, где ты, любовь!(Ал. Толстой)
Рву я,
рву я
заляйцанага сэрца цуглі.
Чую,
чую
тваіх словаў птушыны звон…
Дальніх зор над чалом Беларусі Лапцюжнай,
Беларусі Лапцюжнай
я пазнаў хараство.
Вечнасьць, Вечнасьць
і Каханьне — а дзе ім межы?
Безьліч сьветаў
ў адным подыху жыцьця гараць…
Дай папіць з нятутэшняга сонца струменьняў,
Непазнаных Струменьняў,
дарагая сястра.
Зьліцца-б,
зьвіцца-б,
як пялёсткі ў вяночак адзіны…
А —
Э —
Літа —
нястрыманае думкі узьлёт. —
Я ў палоне яшчэ, да мяне апусьціся,
руньню долі разьліся
на прыбітых палёх.
|
Прапануем да спампаваньня!