Перайсці да зместу

Выбраныя вершы (Хадыка, 1932)/Мы жывем

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Нам не захраснуць у проймах Мы жывем
Верш
Аўтар: Уладзімір Хадыка
1932 год
Апошняя крайка мяжы

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




МЫ ЖЫВЕМ

Ў буравейных далях цьвёрдыя
Загартованыя крокі.
Расьцьвітаюць мары гордыя
Пачуцьцём глыбокім.

Так яшчэ, зьвяно за зьвеньнямі,
Дум людзкіх шэдэўры —
Не гарэлі захапленьнямі,
Не палілі нервы.

Зрух вякоў на ўсім адзначаны.
Па раскройцы плянаў
Небасхіл перайначаны,
Край збудован нанаў.

Абыходзіць трапна формамі
І найноўшым стылем.
Край стары плячамі горнымі
Доле паў уцілем.

Ў скрыні скідалі падагрыка,
Каб ня дарма, ўрэшце, згінуў:
На заводах і на фабрыках
Будзе сыравіна.

Хай ў агні будоўным корчыцца
Ўсё, што прахам падупала —
Пад нястрымны рост вытворчасьці
На ўздымах мужных, дбалых.

Не вярнуць журбу купальную
Адсьвяткованай забаве…
Беларусь індустрыяльную
Кожны дзень пяе і славіць.

Ў гэтых днёх — сівая спадчына,
Ліхвяры і падарэйкі —
Назаўсёды раскулачаны,
Закасованы навекі.

Ня стрымаць старна гісторыі
Ні маной, ні чорнай здрадай…
… Будуць доўга непаўторнымі
Дзікі сквіл і — радасьць…

Лягуць пылам косьці струшчаных
На крывавы сьлед змаганьня.
Ўсё жывое пройдзе пушчамі,
Падбярэ лісты паданьняў.

Стане ў досьледах цікавіцца
Над жыцьцём адважных продкаў,
Што ішлі з бядой расправіцца
Шляхам слаўнай Пяцігодкі…


… Перашыты далі сьцежкамі.
Сьцежкі нашы сталі рубам…
Ў сьвеце чулымі ўсьмешкамі
Мы жывем і любім.