Водгульле (1922)/Усьміхнулась, праясьнілась

← На прастор

Усьміхнулась, праясьнілась Верш Аўтар: Якуб Колас 1922 год

Марава →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Усьміхнулася, зардзела…

Прапануем да спампаваньня!

* * *

Усьміхнулась, праясьнілась
Глыб бяздонных небясоў,
Ясным сонцам асьвяцілась,
Ў тканку тонкую акрылась
Чуць-чуць значных ваблакоў;

Як прад шлюбам маладая,
Паднядзелілась яна
І на землю пазірае,
Ўсюды жыцьце выклікае,
Ціхай радасьці паўна.

А з зямлі ёй на спатканьне
Песьні жаваранкі шлюць
Ад усходу да зьмярканьня,
І лясы ёй ў прывітаньне
Верхавінамі гудуць.

1914 г.