Перайсці да зместу

Водгульле (1922)/Старыя песьні

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Голь Старыя песьні
Верш
Аўтар: Якуб Колас
1922 год
На полі
Іншыя публікацыі гэтага твора: Старыя песьні (Колас).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




СТАРЫЯ ПЕСЬНІ.

Скарга нязьменная, гора нязбытае…
Голь змардаваная, голь неакрытая,
Бедная, цёмная, цёмная голь!

Заўжды спагнаньнем мяне спатыкаеш,
Заўжды ты душу маю спавіваеш
Ў цяжкую тугу і боль.

Стогне з табою і даль сіратлівая.
Ціш гэта немая, шыр маўчалівая
Ціхіх разлогаў-палёў.

Чым-жа пацешыць вас, людзі пакутныя?
Як разагнаці вам думкі ўсе смутныя?
Гора ня сьціхне ад слоў.

30/III 1914 г.