Беларусі ордэнаноснай (1937)/Дзе крыўда адвечная спела

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Крым Дзе крыўда адвечная спела
Верш
Аўтар: Янка Купала
1937 год
З павяўшай славы
Іншыя публікацыі гэтага твора: Дзе крыўда адвечная спела.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ДЗЕ КРЫЎДА АДВЕЧНАЯ СПЕЛА

Дзе крыўда адвечная спела,
Дзе сыпала гора курганы,
Рукой пролетарскаю смелай
Гнілы стары лад зруйнаваны.

Старыя паломаны праслы,
Электрыка рвецца ў аконцы;
Мужычая ночка пагасла,
Заззяла калгаснае сонца.

Сялянска-калгаснае поле —
Не стогне ў няволі сягоння,
Не блукае ў полі нядоля,
Пасуцца жалезныя коні.

Калгаснік уссеўся на трактар
, Стаптаўшы мінулага імя,
Зямлі наравісты характар
Нарогамі стружа стальнымі.

За скібаю скібу, як стружкі,
Машына умелая сцеле…
Над нівай вясёлыя птушкі
Па-іншаму песні запелі.

Чырыкаюць дружна, з заўзяццем,
Па самы кастрычнік ад мая:
„Паўстаў катаваны пракляццем,
Што трэба рабіць яму, знае“.

Менск. 1931 г.