Беларусі ордэнаноснай (1937)/Дзе крыўда адвечная спела

Дзе крыўда адвечная спела
Верш
Аўтар: Янка Купала
1937 год

Іншыя публікацыі гэтага твора: Дзе крыўда адвечная спела.

Прапануем да спампаваньня!

ДЗЕ КРЫЎДА АДВЕЧНАЯ СПЕЛА

Дзе крыўда адвечная спела,
Дзе сыпала гора курганы,
Рукой пролетарскаю смелай
Гнілы стары лад зруйнаваны.

Старыя паломаны праслы,
Электрыка рвецца ў аконцы;
Мужычая ночка пагасла,
Заззяла калгаснае сонца.

Сялянска-калгаснае поле —
Не стогне ў няволі сягоння,
Не блукае ў полі нядоля,
Пасуцца жалезныя коні.

Калгаснік уссеўся на трактар
, Стаптаўшы мінулага імя,
Зямлі наравісты характар
Нарогамі стружа стальнымі.

За скібаю скібу, як стружкі,
Машына умелая сцеле…
Над нівай вясёлыя птушкі
Па-іншаму песні запелі.

Чырыкаюць дружна, з заўзяццем,
Па самы кастрычнік ад мая:
„Паўстаў катаваны пракляццем,
Што трэба рабіць яму, знае“.

Менск. 1931 г.