Байкі, гумар, сатыра/Байкі/Аслы на Парнасе

Аслы на Парнасе
Байка
Аўтар: Іван Крылоў
1928 год
Арыгінальная назва: Парнас
Пераклад: Баляслаў Друцкі-Падбярэскі

Прапануем да спампаваньня!

Аслы на Парнасе.

Калі вон з Грэцыі павыгналі багоў,
А іх маёнткі людзі дзяліць сталі,
Дык і Парнас на ўласнасьць некаму аддалі,
А той сваіх пачаў там пасьць аслоў,

Ня ведаю адкуль, аднак, аслы дазналі,
Што з пашы іх прад імі музы карысталі.

І кажуць так сабе: Ня дарма нас
Сюды на месца муз прыгналі!
Прайшоў іх час, і вось Парнас
Нам аддалі, каб мы пяялі!

—Дык бачце-жа,—крычыць адзін: ніхто не адставай,
А той, хто галасісты — запявай!

Для славы нашай варта пастарацца,
Каб ўсе маглі пераканацца,
Што лепшы, чым у муз-сясьцёр,
Тут будзе наш асловы хор!

А каб ніхто ня зьбіў ў пяяньні нас,
Дык на Парнас,
Бяз голасу аслова —
Ня пусьцім мы з пяўцоў нікога.

З такой згадзілася ўсё стада прапазыкай.
І пачалася тут музыка!

Такі узьняўся гвалт і зыкі,
Такі гармідар правялікі, —
Як быццам недзе йшоў абоз
На тысячах нямазаных калёс…

Няма чаго: было тут шмат стараньня…
Аднак, ад гэтага асьлінага пяяньня
Чуць Грэцкі цар не звар’яцеў.

І вось, спыніць каб пявуноў,
Паслаў сваіх ён цівуноў.

Аслоў з Парнасу ўсіх загнаць
Хутчэй у хлеў,
І бізуна пры тым не шкадаваць…