Перайсці да зместу

Старонка:Прынц і жабрак (1940).pdf/132

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

чынкі. Убачыўшы яго, яны адразу перасталі балбатаць і смяяцца і спыніліся, як укопаныя, разглядаючы яго з вялікай цікавасцю; потым пачалі шаптацца; потым падышлі бліжэй і зноў спыніліся; зноў паглядзелі на яго і зашапталіся. Мала-па-малу яны набраліся храбрасці і пачалі гаварыць аб ім досыць гучна. Адна сказала:

— У яго твар прыгожы.

Другая дадала:

— І валасы кучаравыя.

— Але ён адзеты вельмі дрэнна.

— І які галодны на выгляд.

Яны падышлі бліжэй, сарамліва абышлі некалькі разоў вакол яго, уважліва яго разглядаючы, нібы ён быў нейкім дзіўным, нябачным зверам; баязліва і пільна назіралі за ім, нібы баючыся, што гэты звер, чаго добрага, можа і ўкусіць. Нарэшце яны спыніліся перад ім, трымаючыся за рукі, нібы шукаючы абароны адна ў адной, і вытарашчылі на яго свае прастадушныя вочы; потым старэйшая, сабраўшы ўсю храбрасць, прама спыталася:

— Хто ты такі?

— Я кароль, — адказаў ён з гонарам.

Дзеці трохі адхінуліся, шырока раскрыўшы вочы, і поўмінуты не маглі выгаварыць ні слова; потым дапытлівасць узяла верх.

Кароль? Які кароль?

— Кароль Англіі.

Дзяўчынкі паглядзелі адна на адну, потым на яго, потым зноў адна на адну — здзіўлена, збянтэжана.

Затым адна з іх сказала:

— Ты чуеш, Мэрджэры? Ён гаворыць, што ён кароль. Ці праўда гэта?

— Як-жа гэта можа быць няпраўдай, Прыссі? Хіба ён будзе маніць? Ты-ж разумееш, Прыссі, калі гэта няпраўда, значыць, гэта мана. Мана, вядома! Ты падумай! Усё, што няпраўда, тое — мана; з гэтым ужо нічога не зробіш.

Довад быў слушны і бясспрэчны, — сумненні Прыссі адразу рассеяліся.

Яна падумала хвіліну і, усклаўшы адказнасць на чэснасць караля, прастадушна сказала:

— Калі ты сапраўды кароль, я табе веру.

— Я сапраўды кароль.

Такім чынам справа наладзілася. Каралеўскі стан яго вялі-

128