Maju jašče i knihi światyja, jakija buduć dla mianie paciechaju dy lustram žyćcia; a apryč usiaho hetaha dy nad usim hetym Najświaciejšaje Cieła Twajo budzie mnie asabliwym lekam dy abaronaju.
4. Bo dźwie rečy najnieabchadniejšyja baču ŭ hetym žyćci, biez jakich niemahčymym jano było-b.
Zamkniony ŭ wiaźnicy cieła majho, pryznajusia, što dźwie rečy patrebnyja mnie: strawa i światło.
I woś daŭ Ty mnie niadužamu światoje Cieła Twajo, kab pasiłkawacca dušy dy ciełu, i daŭ za świacilniu naham maim słowa Twajo (Ps. 118, 105).
Žyć dobra biaz henych dwuch sprawaŭ nia zdoleju, bo słowa Božaje — światło dušy majej, a Sakrament Twoj — chleb žyćcia.
Možna-b heta nazwać i stałami dwuma, jakija pastaŭleny z dwoch bakoŭ skarbnicy światoha Kaścioła.
Adzin stoł — heta aŭtar światy, na jakim chleb światy lažyć, heta jość — darahoje Cieła Chrystusa.
Druhi stoł — heta zakon Božy, u jakim nawuka świataja, što wučyć wiery sapraŭdnaje, dy ŭwodzić biaśpiečna až za zasłanku, až tudy, dzie Świataść nad Świataściami.
Dziakuju Tabie, Hospadzie Jezu, Światło jasnaści wiečnaje, za nawuku światoha stała, jakuju pakazaŭ Ty nam praz Swaich słuhaŭ,
