bahasłaŭlonym u chwale niabiesnaj — Sakramentalnych lekaŭ nia treba.
Bo ciešacca jany zaŭsiody prysutnaściu Boha, hledziačy woblikam u woblik na sławu Jahonuju; a ŭ jasnaści pierainakšanyja ŭ jasnaść nieabchoplenaje Boskaści bačać dy čujuć ucialeśnienaje Božaje słowa, hetkaje, jak było jano napačatku dy jakim budzie nawieki.
3. Dumka ab henych cudoŭnaściach robić toje, što ŭsieńka nadta nudna mnie, na’t i paciecha duchowaja, bo pakul nia baču Pana majho ŭ sławie Jahonaj wyrazna, usio zdajecca mnie ničohaściu, što baču dy čuju na hetym świecie.
Ty mnie, Boža, sam świedkaju, što ništo nia zdolaje mianie paciešyć, nijakaje stwareńnie supakoić, apryč Ciabie, moj Boža, jakoha imknusia ahladać ja wiečna.
Ale ž niemahčyma heta, pakul ja ŭ hetym śmiarotnym žyćci.
Dziela hetaha treba, kab byŭ ja nadta ciarpliwy dy kab padparadkawaŭ samoha siabie ŭ kožnym swaim žadańni Tabie, Boža.
Bo ž i światyja Twaje, što ciapieraka ciešacca ŭžo z Taboju ŭ Waładarstwie Niabiesnym, pakul žyli, čakali z wieraju dy ciarpliwaściu wialikaju prychodu chwały Twajej. U što jany wieryli — ja wieru; čaho jany čakali — i ja taho čakaju; kudy jany trapili — wieru, što i ja, karystajučysia łaskaju Twajeju, kaliś traplu.
A pakul što wieraju budu iści, hledziačy na prykład światych.
