Rodnyje zierniaty (1916)/II/Wiesna/Siejbit

← Małady araty

Siejbit Верш Аўтар: Цішка Гартны 1916 год

Ziemla, na katoraj my žywiem →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Сявец (Гартны).

Прапануем да спампаваньня!

Siejbit.

Ŭstawaj, siawiec, — biary siaŭniu,
Aŭsa, wady dawaj u wolu
Swajmu tawaryšu — kaniu
I jedź paśpiešna z im u pole.“
Pryšła wiesna, i tam ciabie
Čekaje zwolnienaja niwa,
I zazywaje ŭžo k sabie
Sieŭca — rabotnika zyčliwa.
Za zimu ŭspreŭšaja ziemla
Tabie addaść za pracu mnoha!
Ŭstawaj, siawiec! nichaj sieŭnia
Nia budzie pusta i uboha.
Rukoj zierniat biary paŭniej,
Dy kidaj mierna, žmienia ŭ žmieniu,
Sa zbožam ŭ sercy dumki siej
Nadziei, praŭdy, adradžeńnia.
Ŭstawaj, siawiec! Idzi — hary
Zdziarniełaj niwy twajej honi;
Pryjšoŭ twoj čas — užo para
Pačać siaŭbu ješče siahońnia.

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Ad čaho zwolnienaja niwa? Čamu «sa zbožžem u sercy»? (Aŭtor u hetym wieršy haworyć nia tolki ab ziornach, ale i ab dobrych pastupkach čeławieka; «sa zbožem ŭ sercy» treba razumieć z dobrymi myślami, pastupkami. Pad niwaj aŭtor razumieje nia tolki niwu jakoha haspadara, ale ŭwieś kraj, ŭwieś naš narod).