Перайсці да зместу

Rodnyje zierniaty (1916)/II/Leto/Prometej

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Na horach Prometej
Апавяданьне
Аўтар: Вацлаў Ластоўскі
1916 год
Historyja hary
Пераказ старажытнагрэцкага міту.

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Prometéj.

Kažuć ludzi, što ŭ Hrecii žyŭ kaliś dziaciuk, zwali jaho Prometej. Hožy i dužy byŭ wielmi, a da taho hetki dobry da ŭsich ludziej, što j nie było na świeci druhoha takoha dobraho čeławieka. Ludzi tady nia mieli ješče ahnia. Biez ahnia ŭ zimku siadzieli ŭ paciomkach i mierźli, i nie było na čym zwaryć strawy. A na wysokich horach žyli bahi i tyje mieli ŭ siabie ahoń. Dawiedaŭšysia ab hetym, zadumaŭ Prometéj dabyć ad bahoŭ ahnia.

I ot jon raz wybraŭsia ŭ wysokije hory, u toje miejsco, dzie žyli bahi, ukraŭ u ich niekolki haračych wuhalčykoŭ i zanios ich ludziam. Wielmi abradawalisia ludzi ciapłu, naznasili droŭ i padpalili ich i ŭ skorym časie zašuhało wialikaje połymie. Ubačyli heto bahi z hor i wielmi ŭzławalisia na Prometeja. Paraiŭšysia, bahi pastanawili ukarać winawataho.

I ot uziali Prometéja bahi, zaniaśli ŭ wysokije hory i prykawali krepkimi žaleznymi łancuhami da skalistaj hary. Mała taho: bahi zahadali wialikamu arłu pryletać što dzień da Prometeja i žywicca jaho ciełam i kroŭju, razdzirajučy jamu hrudzi. Razdziertyje arłom, hrudzi Prometeja za noč hojacca, a na ranicy iznoŭ pryletaje aroł i iznoŭ razdziraje cieło i pje kroŭ. Jość wierš ab Prometeju:

Za harami — hory chmarami pawity,
Pasiejany horam, dy krywioj pality;
Spakon wieku Prometeja, tam aroł karaje,
Što dzień Božy dziaŭbie rebry, serce razrywaje.

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Dzie žyŭ Prometèj? Što jon dobraho zrabiŭ ludziam? Jak jaho pakarali bahi?

Hožy — prystojny, widny saboj, kazisty. Ciapło — hetak nazywajuć ahoń. Zašuhało — s šumam wykidałosia. Spakon wieku — spradwieku, zdawion-daŭna.