Rodnyje zierniaty (1916)/I/Wawiorka i woŭk

← Kamień

Wawiorka i woŭk Апавяданьне Аўтар: Леў Талстой 1916 год Арыгінальная назва: Белка и волк (1875) Пераклад: Вацлаў Ластоўскі

Baćka i syny →

Прапануем да спампаваньня!

Wawiorka i woŭk.

Wawiorka skakała s sučka na sučok i niejak skinułasia prost na śpiačaho woŭka. Woŭk uskočyŭ i chacieŭ jaje zjeści.

Wawiorka stała prasicca:

— „Puści mianie“.

Woŭk skazaŭ: „Dobra, ja pušču ciabie, tolki ty skažy mnie, čamu wy, wawiorki, hetkije wiasiołyje? My zaŭsiody markotny, a na was hlaniem; wy zaŭsiody hulajecie i skačecie“.

Wawiorka skazała: „Pierš puści mianie na drewo, a adtul ja tabie skažu, a to ja bajusia ciabie“.

Woŭk puściŭ, a wawiorka ŭskočyła na drewo i adtul skazała:

— „Tabie tamu markotna, što ty zły. Tabie złośliwaść serce hryzie. A my wiasioły tamu, što my dobryje i nikomu nia robim škody“.

Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Na kaho skinułasia wawiorka? Što woŭk pytaŭsia u wawiorki? Što atkazała wawiorka? A jak wy dumajecie, ci dobry čeławiek bywaje panury? Dajcie prykład?