Rodnyje zierniaty (1916)/I/Pradśmiertnaja wola
| ← Waranionak | Pradśmiertnaja wola Абразок Аўтар: Змітрок Бядуля 1916 год |
Jak Boh stwaryŭ čeławieka → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Прадсьмертная воля. |
Прапануем да спампаваньня!
Pradśmiertnaja wola.
Stary dzied ležaŭ pry śmierci na łožku swaim.
Ŭwakoła stajała jaho wialikaja siamiejka: dzieci, unuki i praŭnuki, katoryje jaho wielmi lubili i płakali, čekajučy, što im skaže dzied pierad šmierciaj swajej…
— „Dzietki darahienkije! — pačaŭ dzied — samaje wažnaje, ab čym ja was budu prasić, dyk woš što: pa majej śmierci ni staŭcie na mahili majej nijakaho pamiatnika!“
— „Čamu?“ — spytalisia ŭsie zdziwawaŭšysia.
— „Tamu, — atkazaŭ dzied, — što kali ja wart u ludziej pamiatki, to maje dobryje pastupki na ziamli daŭnienka słužać mnie pamiatnikam, i nikoli ja nie pamru.
„A kali ja na ziamli niczoha dobraho nie zrabiŭ, tady ja ŭžo daŭno jak niežywy, a pamiatnik usio roŭna mnie ničoha nie pamože.“
Hetkaja byla pradśmiertnaja wola dzieda.
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Što było z dziedam? Chto byŭ kala pamiraŭšaho dzieda? Što skazaŭ dzied? Čamu dzied nie chacieŭ, kab pa im stawili pamiatnika? Jakije pastupki čeławiečyje mohuć słužyć za pamiatnik pa śmierci? Dajcie prykład.