Rodnyje zierniaty (1916)/I/Dola batrački
| ← Praŭdziwaja matka | Dola batrački Верш Аўтар: Якуб Колас 1916 год |
Starec → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Доля батрачкі. |
Прапануем да спампаваньня!
Dola batrački.
Maci ŭ słužbu wypraŭlaje rodnuju dziacinu i ukradkam wyciraje horkuju ślazinu. — Budź pasłušna ty, dačuška“, nawučaje matka, — „Dahadžaj čužym ty, słužka, dy ciarpi, dziciatka! Nie adzin raz twaje wočki zapływuć ślazoju; twaja dola ciamniej nočki, — ciažka być słuhoju! Nie uważyć čužanica ručak twaich biełych; potu wyljecca krynica s ščočak zaharełych. Letkam ŭstanieš raniej zorki, pierša pojdzieš ŭ pole… Och, dačuška, chleb twoj horki, horka twaja dola!“ Maci dočku razwažaje, siabie ciešyć stara; žal jej k sercu padstupaje, jakby taja chmara. Woś, dziaŭčyna ŭžo hatowa, pakidaje chatku. — „Nu, matulka, budź zdarowa!“ I całuje matku. Wyšła maci ŭ śled za jeju, stała pry parohu i, padpioršy twar rukoju, hladzić na darohu. Doŭha matka ŭsio hladzieła, doŭha pahladała, — poki Hanny chustka bieła z wačej nie prapała…
Pytańnia dla hutarak i piśmiennych rabot. Kudy maci wypraŭlała dačku? Što maci kazała dačce? Jak žywiecca słuzie u čužych? Što skazała dačka? Jak maci prawadžała dačku?