Pierszy pramień (1929)/13

← 12. Prykazki

13. Bulba Навукова-папулярны артыкул Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1929 год

14. Pieśnia pra bulbu →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Бульба (Ластоўскі).

Прапануем да спампаваньня!

13. Bulba.

Byŭ czas kali ludzi zusim nia znali bulby, bo bulba — raślina zamorskaja. Każuć, szto kaliś daŭno adzin pan wypisaŭ z-za mora niekalki bulbin i pasadziŭ u swajim harodzie. Wyrasła bulba, pakazalisia na joj kraski.

„Woś, — dumaje sabie pan, — adkrasuje bulba i tam, dzie ciapier kraski, buduć jahadki.“

Hetak i było.

Paśla krasak zjawilisia j wyraśli zialonyja, kruhłyja, bulbianyja jahadki. Pan zahadaŭ słuham zabrać henyja jahady i nawaryć sabie. Zabrali słuhi bulbianyja jahadki, padsmażyli ŭ maśle i pasypali cukram.

Nazwaŭ pan da siabie haściej i czastuje jich zamorskaj jadoj. Uziali hości pa adnej smacznaj jahadcy a prahłynuć nia mohuć: wielmi nesmacznyja! Stydna stała panu, zazławaŭ jon na zamorskuju raślinu i zahadaŭ jaje wyrwać i wykinuć won.

Kali haradniczyja wyrywali bulboŭnik, jany abaczyli na kareńniu jaho kłubni i paprabowali jich śpiaczy. Klubni bulby byli smacznyja.

Adzin haradniczy skazaŭ heta panu. Pan zrazumieŭ swaju abmyłku, jak pajeŭ piaczonaje bulby.

Kali dawiedalisia ab hetym susiedzi, to śmiejalisia z taho pana. Ale z tych czasoŭ u nas patrochu paczali sadzić u harodach bulbu. Prostyja ludzi daŭhi czas bajalisia jeści bulbu. Inszaja kazali, szto j sadzić jaje hrech, i jeści hrech, szto heta nie raślina, a czartowy jabłyki.