Pierszaje czytannie dla dzietak biełarusoŭ (1906)/II/5

← 4. Les

5. Pčoły Абразок Аўтар: Цётка 1906 год

6. Sirata →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Пчолы (Цётка).

Прапануем да спампаваньня!

5. Pčoły.

Chto nia znaje pčolak? Chto nia bačyŭ pa sadoch wuloŭ, spiortych ab jabłany ci lipy? Chto nia

čuŭ pahaworak ab barcianych lasnych pčołach, ab miadźwiedziach łasych na pčaliny miod? (Łasy, jak miadźwiedź na miod). Chatki pčołak zwiernuty padoŭžniami da słonca; kała jich čyscieńka, achajnienka. Raniutka ustaŭšy, wočki pracioršy, pačynajuć uwichacca^[1] miadaŭnički — pracaŭnički, razletacca na ŭsie starony.

Hajdajucca jany na kwietačkach, žaŭciejuć pa łužočkach, zwoniać pa biarezničkach.

Wydzieś wiesnianym rankam na zialonu sienažatku, hladziš, pa dziacielinie poŭzajuć skrydlatački, zbirajuć burštynački miadok, niasuć da wulja, zliwajuć u čašački waskawyja.

Niamaš ŭ jich swarby, niamaš dzialby. Matku swaju šanujuć; jana to ŭ jich i haspadaryć, jana toŭk wiadzie usiej hramady. A za toje dzietki dajuć pačotnaje miesca matce ŭ wulji. Nie puskajuć na rabotu matki. Kažuć: «Ty, matulka, ŭ chatcy siadzi, dy za paradkam hladzi, kab ŭsi dzietki pracawali, dy ciabie šanawali».

I praŭda, što matka hladzić za ŭsim čysta. Kožny dzień pabudzić; tuju-siudy, hetu-tudy pašle, katoru pa rasu, katoru pa miod, a hdzie i na razwiedki; niekatarych prysuponić u wulji papratać: wymieści, smiaccio wynieści, chworych ahladzieć, małych nakarmić. Ceły dzień rabota idzie ahniom. Hultajawaty čaławiek kab pryhledzieŭsia da pčalinaje raboty, to peŭnie zasaromiŭsiab pa wušy.

Padumaješ, za wiarstoŭ kolki, za milu i bolš laciać na rabotu. I nikoli kab heta jany sumawali. A jak niepryjaciela spatkajuć, tak ceła cheŭra hatowa pajści na śmierć. Usie za adnu, a adna za ŭsich. Ŭsie roŭny: niama ni dwaran, ni miaščan, nichto nia jdzie ŭ paniawierku. Adzinakawa prawa, adzinakij pačot; kožnaj roŭnaja miesca za stałom.

---

1. uwiwacca.