|
Stajić moj sad pad biełym ćwietam;
Narcyz, stydliwych poŭny kras;
Zwisaje bez ŭ wakno bukietam;
Tulpanaŭ kust razćwioŭ zaraz.
Cwiacie laŭkoj, ŭ pukoch rabina,
Wišniowa drewa ŭ małace;
A tam parečka, tam malina,
A tam moj hrab mały raście.
Lublu moj sad, jak rasćwitaje,
Jak saławiej swoj trel wiadzie;
Jak ćwiet halinku pryhibaje,
Jak pčołka miod adtul niasie.
Lublu moj sad ŭ majowym ranku,
Jak tonie jon ŭ rasistaj mhle,
Jak lipa šepčecca pry ganku,
I jak ziaziulka ku-ku šle.
Lublu moj sad pad biełym ćwietam.
Lublu, zialonym jak stajić,
Lublu, jak hrušy śpiejuć letam
I jak rabotaj jon kipić.
Lublu moj sad u poźnu wosień,
Jak płod zwisaje da ziamli,
Jak jhołki syplucca at sosien,
Jak załaciacca śliŭ listki.
Lublu moj sad u krepku zimu,
Jak u kryštałach wieś dryžyć
Jak dziacieł, sieŭšy na halinu,
Zimowu pieśniu zahudzić!
|
Прапануем да спампаваньня!