Pieršaja čytanka (1916)/Zajac
| ← Aswojenyje i dzikije źwiery | Zajac Навукова-папулярны артыкул Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1916 год |
Jak woŭki wučać swaich dziaciej → |
Прапануем да спампаваньня!
ZAJAC.
Zajac — mała što bolšy za kata šery żwiarok. Žywie u pieraleskach i paraśnikach zimoj, a letam najbolej žyrujecca siarod niŭ, zasiejanych zbožžam, a časam zabiarecca i ŭ harod haspadarski, kab pałasawacca kapusnymi liściami. Zajac wielmi pałachliwy źwiarok, zaŭsiody jon na starožy, zaŭsiody piłnujecca, kab na jaho znienacku nie napaŭ jaki worah. A worahoŭ u zajca wielmi mnoha: i woŭk, i lisica, i warona, i sawa, i sabaka, dyk i śpić jon z adčynienymi wačami. Adzin ratunak zajcoŭ pierad worahami — jaho doŭhije nohi. I jon ad usiakaho woraha starajecca pierš za ŭsio uciačy. Bo baranicca jamu niečym: sam jon mały, i nima u jaho ni rahoŭ, jak u karowy, ni kapytoŭ, jak u kania, ni krepkich woučych zuboŭ. Ale zatoje zajac maje šmat swaich roznych chitrykoŭ i doňhije nohi. Zajcy nia lubiać kampanii, žywuć kožny pa sabie i nawat susiedawać z druhimi zajcami nia lubiać. Samka-zajčycha wiasnoj prywodzić dwoje-troje małych, jana wielmi abierehaje swaich dziaciej, pakul jany nie nawučacca ad matki, jak treba žyć zajcu na świeci, paśla pakidaje ich žyć swaim rozumam.