Pieršaja čytanka (1916)/Błahasłaŭlen, chto skacinu žaleje
| ← Źwiarynaje carstwo | Błahasłaŭlen, chto skacinu žaleje Навкова-папулярны артыкул Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1916 год |
Piać našych słužak → |
Прапануем да спампаваньня!
Błahasłaŭlen, chto skacinu žaleje.
U lesach, u wodach i ŭ pawietry mnoha usielakich stwarennioŭ, i ŭsie stwareńnia, ad najwialikšaho lutaho źwiera i da drobnaj muški, žywuć žyćciom, danym im ad Boha. I za danaje Boham žyćcio ŭsie jany, kožny swaim hołasam, sławiać Boha. Boh pazwoliŭ čeławieku razumna karystać z žywioły i źwiera, stworenaho im. Razumna karystać — heta znače, karystajučy s pracy žywioły, nie zbytkawacca nad jej, nia zdziekawacca, nia bić i nia mučyć jaje daremna, nie wymahać ad jaje pracy nad siły. Bo žywioła ŭsiakaja — i koń, i karowa, i awiečka čujuć bol i hoład hetak sama, jak i ludzi, razumiejuć, kali z imi abchodziacca niesprawiadliwa. Sam Chrystos skazaŭ: „Blahasłaŭlen, chto skacinu žaleje“.