Niezabudka (1918)/IV/Jak waŭki wučać swaich dziaciej

← Źwiarynaje carstwo

Jak waŭki wučać swaich dziaciej Апавяданьне Аўтар: Леў Талстой 1918 год Арыгінальная назва: Как волки учат своих детей Пераклад: Вацлаў Ластоўскі

Wučony miadźwiedź →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Як ваўкі вучаць сваіх дзяцей (Талстой/Ластоўскі).

Прапануем да спампаваньня!

Jak waŭki wučać swaich dziaciej.

Ja išoŭ pa darozie i pačuŭ kryk. Kryčaŭ pastušok. Jon bieh polem i na niekaho pakazywaŭ.

Ja pahladzieŭ i ūbačуŭ — pa poli biahuć dwa waŭki: adzin stary, druhi małady. Małady nios na plačoch zadušenaho jahnionka. Stary woŭk bieh zzadu.

Kali ja ŭbačyŭ waŭkoů, ja razam s pastuškom pabieh za imi, i my stali kryčać. Na naš kryk prybiehli ludzi s sabakami.

Jak tolki stary woůk ubačyů sabak i ludziej jon padbieh da maładoha, wychwaciŭ u jaho jahnionka, pierakinuŭ sabie na plečy, i abodwy waŭki pabiehli chutčej i źnikli z wačej.

Tady pastušok pačaŭ raskazywać, jak było: s pieralesku wyskačyů wialiki woŭk, chapiŭ jahnionka, zadušyů jaho i panios.

Na sustreč wybieh waŭčonak i kinuŭsia na jahnionka… Stary addaŭ niaści jahnionka maładomu, a sam ŭ lohku pabieh pobač; tolki jak pryjšła bieda, stary pakinuů nawučańnie i sam uziaů jahnionka.

Prykazka: „Pa što, woŭče, idzieš?“ — „A pa apošniaje“.