Niezabudka (1918)/III/Zhadaj
| ← Razmowa žyta ŭ poli | Zhadaj Апавяданьне Аўтар: Вацлаў Ластоўскі 1918 год |
Što skazali žorawy? → |
Прапануем да спампаваньня!
Zhadaj.
Kaže Mikołka siastrycy: „Ot, Alińka, zhadaj: jość u mianie siabra, zaŭsiody jon sa mnoj i nikoli ad mianie nie atstaje. Tolki kali ciomna, jon chawajecca, a jak tolki stanie świetło at sonca abo ad lanpy, jon iznoŭ pry mnie. I ŭžo tady ad mianie nie atstaje. Kudy ja, tudy i jon. Ja pabiahu i jon pabiažyć. Ja padnimu ruku i jon padnimaje. Robić jon ješce i wo jakije štuki: ranicaj i wiečeram jon doŭhi, daůžejšy za mianie, a ŭ poůdzień saŭsim karocieńki. Ab im i prykazka złožena: „U poŭdzień s piadzień, u wiečer s sažeń“. Josć hetki-ž paplečnik i ů ciabie, i ů našaho katá i ŭ našaho sabaki. Dy i ŭsie jaho majuć. Nu, zhadaj?“ Zadumałasia Alinka, nia može dahadacca. A wy dzietki, zhadali ci nie?