Niezabudka (1918)/III/Ranicaj
| ← Zahadki | Ranicaj Верш Аўтар: Алесь Гурло 1918 год |
Pščołki → |
| Іншыя публікацыі гэтага твора: Раніцай (Гурло). |
Прапануем да спампаваньня!
Ranicaj.
Jak ty mnie mił uschod rumiany i dziŭny blesk twaich lučoŭ i bieły łuh rasoj zasłany i sonny šept baroŭ, lasoŭ!
I luba mnie hladzieć na pole, dzie kołas hniecca da ziamli, dzie radaść jasnaja i wola kruhom ŭsio čysta abniali!
I luba mnie ŭzhlanuć na wiosku, dzie čucien hołas mužykoů!.. Toj ładzić woz, tam jdzie zdaloku hramadka cichaja kascoŭ.
Pastuch chlawy ŭžo atčyniaje, waroty žałasna skrypiać, karoŭ na pašu wyhaniaje, awiečki kučkaju stajać.
A pieśni ptušak hałasista wiasielać łuh, zialony les, dy sonce jasnaje ahnista hladzić prywietna s pad niabies.