Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/II/19
| ← 18. Na dzień śv. Stanisłava Biskupa i Mučanika | 19. Na Dzień Ušeścia Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
20. Na pieršy dzień Siomuchi → |
Прапануем да спампаваньня!
NA DZIEŃ UŠEŚCIA.
I.
Pierš, o Teofil, raskazaŭ ja ab usim, što adpačatku Jezus čyniŭ i vučyŭ, až da dnia, kali, pavučyŭšy ŭ Duchu Śviatym Apostałaŭ, katorych jon vybraŭ, uziaty jość u nieba. Im-ža paśla svajej muki akazaŭ siabie žyvym u mnohich dokazach, zjaŭlajučysia im praz sorak dzion i havoračy ab Vaładarstvie Božym. I, pry supolnym pasiłku, zahadaŭ im, kab nie adychodzili z Jeruzalimu, ale čakali abiacańnia Ajca, katoraje — kaža — vy čuli z maich vusnaŭ, bo, Jan chryściŭ vadoj, ale vy budziecie achryščany Śviatym Ducham paśla niamnohich hetych dzion. Voś-ža tyja, što byli sabraŭšysia, pytalisia jaho, kažučy: Panie, ci ŭ hetym časie ŭznoviš vaładarstva Izraela? Jon-ža skazaŭ im: nia vam viedać časy i chviliny, jakija Ajciec zachavaŭ, u svajej mocy. Ale vy atrymajecie siłu Ducha Śviatoha, što zyjdzie na vas i budziecie mnie śviedkami ŭ Jeruzalimie i ŭva ŭsiej Judei i ŭ Samaryi i až pa kraj ziamli. I kali hetaje skazaŭ, na vačoch ich, uźniośsia, a voblaka ŭziało jaho z vačej ich. A kali jany ŭhladalisia na jaho, idučaha ŭ nieba, voś dva čałavieki ŭ biełym adzieńni stali vobak ich i skazali: ludzi galilejskija: čaho vy staicio, uhladajučysia ŭ nieba? Hety Jezus, katory ŭziaty ad vas u nieba, tak pryjdzie, jak vy jaho bačyli idučaha ŭ nieba.
(Ap. Dz. 1, 1—11).
II.
U heny čas zjaviŭsia Jezus adzinaccaciom vučniam, siadziačym za stałom, vyhavaryvaŭ ichniaje niedavierstva i zakamianiełaść serca, bo nie pavieryli tym, što vidzieli jaho ŭskrosšym. I skazaŭ im: idzicie pa ŭsim śviecie i apaviaščajcie Evaneliju ŭsiamu stvareńniu. Chto ŭvieryć i achryścicca, budzie zbaŭleny, a chto nia ŭvieryć — budzie asudžany. A z tymi, što ŭvierać, buduć takija znaki: maim imiem buduć vyhaniać djabłaŭ, buduć havaryć novymi movami, vužoŭ buduć brać i choć-by što śmiarotnaje pili, nia budzie im škodzić; na chvorych uzłožać ruki i ačuniajuć. A Pan Jezus, paśla taho, jak havaryŭ da ich, uziaty jość u nieba i siadzić pravaruč Boha. Jany-ž, pajšoŭšy apaviaščali ŭsiudy, a Pan pamahaŭ i ŭćviardžaŭ movu cudami, jakija išli ŭ śled za imi.
(Mar. 16, 14—20).