Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/41
| ← 40. Na XIV niadzielu pa Siomusie | 41. Na XV niadzielu pa Siomusie Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
42. Na XVI niadzielu pa Siomusie → |
Прапануем да спампаваньня!
NA XV NIADZIELU PA SIOMUSIE.
I.
Braty, kali ducham žyviom, ducham i pastupajma. Nia budźma prahavityja daremnaj chvały, adny adnych dražniačy, adny adnym zavidvajučy. Braty, kali-b čałaviek i ŭpaŭ u jaki prastupak, vy, što jość duchoŭnymi, navučajcie takoha ŭ duchu łahodnaści, uvažajučy na samoha siabie, kab i ty nia byŭ kušany. Adzin adnaho ciažary nasicie i hetak vypaŭnicie zakon Chrystusaŭ. Bo kali chto dumaje, što jon jość niešta, budučy ničym, samoha siabie zvodzić. Kožny niachaj prabuje svoj čyn i tak u sabie tolki samym budzie mieć chvału, a nia ŭ druhim. Bo kožny paniasie svoj ciažar. Chto vučycca słova, niachaj dzielicca ŭsiakim dabrom z tym, chto jaho navučaje. Nia mylajciesia! Boh vyśmiavać siabie nie pazvolić. Bo što čałaviek pasieje, toje i žać budzie. Bo što čałaviek sieje ŭ svaim ciele, z cieła i žać budzie sapsućcio, a chto sieje ŭ duchu, z ducha i žać budzie žyćcio viečnaje. Dyk rabima dobra i nie słabiejma, bo ŭ svoj čas žać budziem, kali nie asłabiejem. Voś-ža pakul majem čas, rabima dobra ŭsim, asabliva-ž tym, što adnej z nami viery.
(Gal. 5, 25—26; 6, 1—11).
II.
U heny čas išoŭ Jezus u miesta, jakoje zaviecca Naim, a z im išli jahonyja vučni i vialikaja hramada. A kali prybližyŭsia da bramy miesta, voś vynosili pamioršaha adzinaha syna ŭ matki, a jana była ŭdavoj; razam z jej išła vialikaja hramada miaščan. Pabačyŭšy jaje Jezus, zžaliŭsia nad jej i skazaŭ jej: nia płač. I padyjšoŭ i dakranuŭsia da maraŭ. (A tyja, što nieśli, zatrymalisia). I skazaŭ: chłopča, tabie kažu ŭstań. I ŭstaŭ toj, katory byŭ pamioršy i pačaŭ havaryć. I addaŭ jaho matcy jahonaj. A ŭsich praniaŭ strach i jany chvalili Boha, kažučy, što vialiki prarok paŭstaŭ pamiž nas i što narod svoj adviedaŭ.
(Łuk. 7, 11—16).