Lekcyi i Evanelii na niadzieli i śviaty (1938)/I/20
| ← 19. Na V niadzielu Vialikaha Postu | 20. Na VI niadzielu Vialikaha Postu (Vierbnaja) Урыўкі зь Бібліі 1938 год Пераклад: Адам Станкевіч |
21. Na I niadzielu pa Vialikadni (Pravodnaja) → |
Прапануем да спампаваньня!
NA VI NIADZIELU VIALIKAHA POSTU.
(Vierbnaja).
I.
a) U heny čas, pryjšli syny Izraela ŭ Elim, dzie było dvanaccać krynic vady i siemdziesiat palmaŭ, i razłažylisia abozam kala vady. I vyjšaŭšy z Elimu, pryjšła ŭsia hramada synoŭ Izraela na pustyniu Sin, — jakaja lažyć miž Elim i Synaj — na piatnaccaty dzień druhoha miesiaca, paśla taho, jak vyjšli z ziamli Ehipskaj. I narakała ŭsia hramada synoŭ Izraela na Majžeša i Aarona ŭ pustyni. I skazali syny Izraela da ich: niachaj-by my pamiorli z ruki Pana ŭ ziamli Ehipskaj, kali siadzieli nad harškami z miasam i jeli chleb dasyta: našto vy nas vyvieli ŭ hetu pustyniu, kab pamaryć usio mnostva hoładam? Pan-ža skazaŭ Majžešu: voś ja pašlu vam chleb z nieba: niachaj vyjdzie narod i źbiraje, kab chvaciła na kožny dzień, kab ja vyprabavaŭ jaho, ci pastupaje jon pavodle majho zakonu, ci nie. A na šosty dzień niachaj pryhatujuć toje, što majuć prynieści, i niachaj taho budzie jašče tolki, skolki jany zvyčajna źbirajuć na kožny dzień. I skazaŭ Majžeš i Aaron da ŭsich synoŭ Izraelevych: viečaram paznajecie, što Pan vyvieŭ vas z ziamli Ehipskaj i ranicaj uhledzicie słavu Pana.
(Vych. 15, 27; 16, 1—7).
b) Braty, toje ŭ sabie čujcie, što i ŭ Jezusie Chrystusie, katory budučy ŭ pastaci Božaj, nia ličyŭ zachopam, što byŭ roŭnym Bohu, ale vyniščyŭ samoha siabie, pryniaŭšy pastać niavolnika, staŭšysia na padabienstva ludziej i staŭšysia vyhladam, jak čalaviek. Paniziŭ samoha siabie, staŭšysia pasłušnym až da śmierci i śmierci kryžovaj. Dziela hetaha i Boh uzvysiŭ jaho i daŭ jamu imia, katoraje jość pa-nad usiakaje imia, kab na imia Jezus zhinałasia ŭsiakaje kalena: na niebie, na ziamli i pad ziamloj i kab usiaki jazyk vyznavaŭ, što Pan Jezus Chrystus jość u chvale Boha Ajca.
(Filip. 2, 5—11).
II.
U heny čas, kali prybliziŭsia Jezus da Jeruzalimu i pryjšoŭ da Betfage pry Aliŭnaj hary, tady pasłaŭ dvuch svaich vučniaŭ, kažučy im: Idziecie ŭ siało, što lažyć pierad vami i adrazu znajdziecie pryviazanuju aślicu i z joj aślanio: adviažecie i pryviadziecie da mianie; a kali-b vam chto što havaryŭ — skažecie, što Panu ich treba i jon zaraz puście ich. A heta ŭsio stałasia, kab spoŭnilisia słovy praroka, katory kaža: skažecie dačce Syonskaj: voś karol tvoj idzie da ciabie cichi, siedziačy na aślicy i aślaci, synie padjaremnaj. Vučni pajšli i zrabili tak, jak im zahadaŭ Jezus i pryviali aślicu i aślanio, uzłažyli na ich svaju adziežu i pasadzili jaho na vierch. A vialikaja hramada narodu słała svajo adzieńnie na darozie, druhija-ž zrazali halinki z drevaŭ i słali ich na darozie. A narod, napieradzie i za im idučy, hamaniŭ kažučy: słava Davidavamu Synu, bahasłaŭleny, chto idzie ŭ imia Pana.
(Mat. 21, 1—9).