Hołas dušy (1934)/II/Malitwy światočnyja/Malitwy padčas Imšy św. 2

Malitwy padčas Imšy św.
Малітвы
Аўтар: Казімір Сваяк
1934 год

Прапануем да спампаваньня!

MALITWY PADČAS IMŠY ŚW.
(uziatyja z razmyšleńniaŭ).

„Z kožnaj Imšy św. možam mieci tuju samuju karyść, jakuju Chrystus wysłužyŭ nam u Wialikuju Piatnicu praz śmierć swaju kryžowuju“.
(św. Tamaš z Akwinu).

Intencyja.

O Boža Miłaściwy! Pryjmi achwiaru Syna Swajho, u jakoj praliŭ Jon za nas da apošniaj kapli kroŭ swaju darahuju. U złučeńni z Taboj, o Chryste, składaju hetu achwiaru rukami kapłana z toju dumkaju, jakuju mieŭ Ty Sam, Jezu Miły, kali kanaŭ za hrachi świetu i maje. Złučajučy dumki maje z Twaimi, o Chryste Jezu, budu razwažać apošnija chwiliny žyćcia Twajho, budu wučycca ciarpieć uśled za Taboj.

I. PRYHATAWAŃNIE.
(Ad pačatku da Achwiarawańnia. Možna malicca stojačy).

Jezus abmywaje nohi Apostałam. O, Zbaŭca Najmilejšy! Abmyj dušu maju z usieńkaj plamy hrechu, ačyści pačućcio majo, paświaci jaho, kab moh ja złučycca z hetaj achwiaraj światoj, katoruju Sam achwiarawaci maješ na aŭtary praz duchouŭnaha achwiarnika, słuhu Twajho. Maryja, Maci Božaja i maja Zastupnica, światy Janie, świataja Mahdalena, uprasiecie ad Boha dla mianie tyja pačuwańni, jakija was ažyŭlali pry krywawaj achwiary na Kalwaryi.

∗
∗ ∗

Chrystus u Sadzie Aliŭnym. Uwažaj, duša maja, na Boha žurbami prybitaha, potam ablitaha i krywioj, twaram na ziamlu pachilenaha. Jon plača za twaje hrachi… i ty płač z Im razam, molačy, kab daŭ Jon spaznać tabie hańbu hrechu i niahodnaść čaławieka.

∗
∗ ∗

Zdrada Judaša. O moj Jezu, skolki-ž razoŭ ja praz hrech wyraksia Ciabie, pryjaciela najmilejšaha i ajca łaskawaha: nawat i ŭ tym časie, kali prad ludźmi wydawałasia, što ja wierny Tabie. Daruj mnie tak, jak i niawiernamu apostału swajmu, kali toj wyrakaŭsia imieńnia Twajho. Lepš užo mnie ŭmierci, čym zapradaci praz hrech Ciabie, Boha majho.

∗
∗ ∗

Chrystus prad Kajfašam. Ty wiedaŭ dobra, o Jezu, što pryznaŭšy siabie Boham prad Kajfašam, nia minieš hniehu jaho i prysudu śmierci. Wučyš mianie praz heta, što nia treba nikoli bajacca wyznawać praŭdu. Ja budu śmieła pryznawacca, što wieru Tabie i prawa Twajo pryznaju. O Zbaŭca moj! Ja chacieŭ-by być adnym z tych, katorych prad Ajcom swaim u niebie za swaich pryznaješ, a katoryja nia wyraklisia Ciabie prad ludźmi. Pamažy-ž mnie, o Chryste, być Twaim wučniem, ciapier i na wiečnaść.

∗
∗ ∗

Ad Kajfaša da Piłata. Piłat pytajecca: „Što heta praŭda?“ i zara adchodzić, kab nie pačuć Twajho Boskaha słowa. A kolki-ž ludcoŭ nie dajšło da paznańnia Ciabie, bo praŭdy bajacca Twajej i abminajuć čymchutčej hołas Božy! I ja sam, ci zaŭsiody staraŭsia sercam adhadać Ciabie, pawieryć, palubić? Ci-ž lublu razmyšlaci ab cudoŭnym žyćci Twaim? Ci-ž starajusia čućcio majo, słowa i čyn moj budawać na prawoch Twaich? Ci-ž stojka šukaju sprawiadliwaści Twajej? Ci stojka staju za praŭdu? Zžalsia nada mnoj, Chryste, i pamažy mnie žyć sprawiadliwa!

II. ACHWIARA.
(Ad Achwiarawańnia da Kamunii).

Chrystus prad Heradam. Jezus, Syn Božy, zamaŭčaŭ prad Heradam — raspuśnikam. Nie chacieŭ pramowić, kab pakarać hrešnuju jaho cikaŭnaść i pryhanić ahidu žyćcia jaho raspusnaha. Jezu, pramaŭlaj da mianie zaŭsiody dumkami światymi, nie zwažajučy na hrešnaść maju!

∗
∗ ∗

Chrystus bičawany. Što za styd i bol dla tak čystaj asoby Jezusa! Źniawažyli Jaho prad natoŭpam rasšalełych ludziej, raździawajučy i bjučy biaz litaści. Chrystus cierpić za maju biasstydnaść sam niawinny, biez najmienšaj plamki hrechu. O Boža, usie swaje ciarpieńni i ja achwiaruju za usich, što raspustaju siabie hańbiać.

∗
∗ ∗

Piłat abmywaje ruki. Jak pałachliwy Piłat, tak i ja mo‘ niaraz thaŭ sam prad saboj, kab apraŭdać siabie? A Boh-ža čytaje ŭ sercy ludzkim. Ačyści, o Boža, mianie ad hańby, kab čysty i biaźwinny ŭznasiŭ ja da nieba wočy maje!

∗
∗ ∗

Ecce homo! (Wo čaławiek!) Niekali stanu ja prad Boham na sud. „Wo čaławiek, wo jaho žyćcio!“ — skaža moj Sudździa Najwyšejšy. O Jezu, chto-ž z hrešnych wydziarzyć na sabie Twoj zrok hniewu za zmarnawannie daraŭ Twaich? Budź-ža, o Jezu, dobrym dla mianie ŭ tuju strašnuju časinu!

∗
∗ ∗

Naruha natoŭpu. „Kryžuj Jaho, kryžuj!“ — woś strašny kryk narodu, katory niadaŭna spatykaŭ Chrystusa jak Mesyjaša. Źmiennaść serca ludzkoha, sapraŭdy, nia maje hranic. Siahonnia: „Hozanna!“ — a zaŭtra: „Kryžuj!“ Woś zapłata niaździeržanaj nienawiści za haračuju miłaść. O świataja Achwiara za hrešnaje ludstwa! Jak-ža serca Twajo musiła ścisnucca na heny dziki hołas šalonych, ačmučanych ludziej. I jaki-ž ja šalony, kali paznaŭšy praŭdu Twaju, jašče maju prywyčnaść da hrechu!

KANON IMŠY ŚW.
(Treba klenčyć).

Jezus pad kryžam. O Boža, chto apiša tuju strašnuju chwilinu, kali wydany byŭ prysud śmierci na Syna Twajho najmilejšaha! Pad ciažaram kryža Chrystus idzie na Holhotu, chistajučysia ad źniamohi paśla biaźlitosnaha bičawańnia i źniawah roznych. Jak-ža strašnym koštam zbawiŭ nas Jezus, koštam swajho žyćcia maładoha: krywioj i śmierciaj. O Jezu, Chryste-Boža, pazwol i mnie, biednamu dziciaci i pryjacielu Twajmu, iści śledam krywawym Twaim!

∗
∗ ∗

Jezusa da kryža prybiwajuć. Ach moj Boža, malitwa maja, heta — hołas krywi i śloz Twajho Syna: nie adkinieš jaje. Tuju kroŭ ran Jahonych, tyja ślozy Jaho wačej: usio achwiaruju Tabie za suspolnaść katalickuju, za Ajca Światoha, za biskupaŭ i kapłanaŭ, za parachwiju našu, za siamju maju i za ceły narod Biełaruski; za maich pryjacielaŭ i za worahaŭ; tak-ža za tych, chto prasiŭ majej malitwy. Boža, budź miłaściwy świetu cełamu!

∗
∗ ∗

Jezus na kryžy. Achwiara krywawaja z kryža! Świataja Hostyja Aŭtara! Čeść Tabie, Chryste, z usich sił dušy majej! Serca majo da Ciabie należyć. „Kali budu ŭźniaty, paciahnu da siabie usich„“— Twaje. O Jezu, byt moj i žyċ- cio majo addaju Tabie. Paciah- ni mianie da siabie. Paciahni za saboj świet ceły swajej straš- naj Achwiaraj. Pryjdzi waładar- swa Twajo!

Jezus molicca z kryža. O Jezu, raśpiaty na drewie kry- žowym! Ty i ŭ apošniaj chwili- nie nie zabyůsia malicca za nas, kažučy: „Ojča, daruj im, bo nia wiedajuć, što robiać“. Miej litaść nad tymi, što ŭ prywiaznaści da hrechu adyjšli na świet toj i cierpiać balučaje ačyščeńnie. Źmienš bol ich i wyzwal tych, što cierpiać moža z majej pryčyny.

∗
∗ ∗

Siem słoŭ z kryža. „Ojča, daruj im“… Nia pamiataj, Boža, prawiny našaj i ajcoŭ našych i nie rabi pomsty za hrachi našy.

„Siańnia budzieš sa mnoj u rai“… Ja wielmi słaby, Boža moj, ale zaŭsiody ŭ Tabie nadzieja maja. Pazwol mnie dajści da Ciabie.

„Žančyna, woś Syn twoj“… Waźmi i mianie, Matuchna, za syna swajho.

„Eli—Eli, Boža moj, Boža moj, čamu-ž Ty pakinuŭ mianie“? U ciažkuju minutu žyćcia ŭspamažy, Boža, słaby duch moj!

„Smahnu“… Chryste, zapali ŭ žyłach maich pał da praŭdy, cnoty, charastwa, — bo ŭsio heta z nieba jość.

„Dakanałasia“… Usio kančajecca: i muki i ślozy. Daj Boža, kab mety žyćcia majho nikoli nia zhubiŭ ja.

„U ruki Twaje addaju ducha majho“… Jezu, budź pry majej śmierci!

∗
∗ ∗

Jezus umiraje. Hledziačy, Jezu, na cudoŭnuju śmierć Twaju, bilisia ludcy ŭ hrudzi swaje ad žalu, a sotnik pryznaŭ, što Ty sapraŭdy Syn Božy. Z pakoraj uderusia i ja ŭ hrudzi, bo ŭmiraješ i za maje hrachi. Ale śmierć Twaja napaŭniaje serca majo nadziejaj, bo achwiara Twaja „znosić hrachi świetu“. Baranak Božy, dziela majho zbaŭleńnia zabity, zžalsia nada mnoju!

III. ZAKANČEŃNIE.
(Ad Kamunii da kanca. Možna malicca stojačy).

Chrystus u hrobie. Chryste, Wybaŭca moj! Kolki razoŭ pryjmaju Ciabie samoha ŭ Eŭcharystyi, prašu sercam cełym: kab istota błahaja maja nia była hrobam zimnym dla Ciebie! Daj, o Jezu, kab złučajučysia z Taboj u Kamunii, ja pieramianiusia ŭ Ciabie samoha, nabirajučy siły Božaje Twajej. Boža, žywi zaŭsiody ŭ cełaj istocie majej, pranikajučy jaje ciapłom Twajej łaski, ahniom Twajej miłaści. Pryznajusia, što ja hetaha niahodny, Boža moj, ale-ž Ty dziela dabra dušy majej zyjšoŭ až da hrobu: nie dapuści-ž zmarnawacisia zasłuham krywi Twajej u majej dušy. Ačyści mianie!

∗
∗ ∗

Z umioršych paŭstańnie. Ustaŭ Ty z hrobu, Chryste, admienienym na ciele, pakidajučy tolki śled piaci Ran. Daj, o Jezu, i mnie łasku adziecca ciełam admienienym uzoram Twaim, kali ŭstanu na strašny sud Twoj. Trywohaj prajmajuć mianie słowy Apostała Twajho: „Usie z hrobu ŭstaniem, ale nia ŭsie pieramienieny budziem“. Dyk malu Ciabie, o Jezu, kab cieła Twajo światoje i kroŭ darahaja, što ŭ Kamunii pryjmaju, uścierahli mianie na žyćcio wiečnaje.

Ušeście ŭ nieba. O Chryste Jezu, zasyłaju jašče ščyruju prośbu maju dziela zbaŭlennia majho i chwały Twajej. Abiacaju ŭ cełym žyćci maim šukać woli Twajej, a ścierahčysia hrachoŭ z usiej siły majej. Zmacuj, o Jezu, hetu achwotu maju: daj mnie zrazumieńnie prawa Twajho, kab nia błudziŭ ja, nie paznajučy dabra i zła. Malu Ciabie praz tajnicy Twajho Uskrašeńnia i Ušeścia: budź pry mnie ŭ spakušeńniach žyćciowych i ŭ apošniuju chwilinu majho ziamnoha bytawańnia. Amen.