Biełarusskaja Chrestomatija (Эпімах-Шыпіла)/Wiasnowoj paroj

← 13. Ściepan i Taciana

14. Wiasnowoj paroj Верш Аўтар: Янка Лучына 1890 год Крыніца: Даследаванні і матэрыялы. — 2017. — Т. 3; бач. 251, 278

15. Da Dalfiny Patockoj →

Іншыя публікацыі гэтага твора: Вясновай парой. Рукапіс захоўваецца ў БДАМЛіМ, ф. 66, воп. 1, адз. зах. 1256, арк. 41v–42v.

Прапануем да спампаваньня!

14. Wiasnowoj paroj.

Harać łuczy ranniej zorki,
Świeciać boży służki,
Bliszczać rasoj ŭsie pryhorki,
Zaśpiewali ptuszki.
5 Cicha ŭ poli, na bałocie,
Śpiać paŭsiudu wioski,
Tolki wiecir ŭ piralocie
Kołysze biarozki.
Nocz nia spaŭszy za hulankoj
10 Na wiasielji swaty:
Pilip Okuń z Byczkom Jankoj
Wołokliś da chaty.
Burknuŭ Pilip zuby ściaŭszy
U hutorce z Janom:
15 „Nia prykraŭszy, nia pryłhaŭszy,
„Taj nia budzisz panom!
„Praŭda, każuć, za try mili,
„A kryŭda u chacie
„Nia papaŭsia, nia zławili,
20 „Zuch ty, panie-bracie!
„Durno każe saławiejka,
„Bresze syn sabaczyj:
„Daj! daj!”… „Piesnia ta — kapiejka,
Lepszij howor draczij:
25 „„Dziary!.. biary!..” Budziesz jeści
„I miod pici dzbanom,
„Pry chudabie i pry cześci
„Skora staniesz panom.”
— „A warony szto kazali,
30 „On’ tam u hranicy?…
„Jany każuć: krali!.. krali!..
„Taj na szybianicy!”

Janko Łuczyna.

[Wydrukowano w „Минскомъ Листкѣ” za r. 1889 w № 20 w narzeczu Nogródzkiego powiatu.].

---