Biełarus (1913)/1913/6/Usiaczyna

← Szto rabić?

Usiaczyna Публіцыстыка 14 лютага 1913 году

Dumki →

Прапануем да спампаваньня!

USIACZYNA.

Pajechała ciotkaj — wiarnułasia henierałam.

Pamiż hor — Alpaŭ, kudy z ŭsielakich staronak zjeżdżajucca chworyje laczycca, niedaŭna — adnaczaśnie pamierli niejki ważny henierał niamiecki i niejkaja kabieta — anhliczanka. Niaboszczykaŭ pastawili ŭ kaplicy adnastajnych damawinach. Na zadańnie bohataj radni, pamierszych pawysyłali: adnu damawinu ŭ Niamieczczynu; druhuju — ŭ Anhliju. U Londynie, plamiennik ciotki — anhliczanki zachacieŭ hlanuć na niaboszczycu i prykazaŭ damawinu adbić; kali hlanie, ażno tam lażyć wializarny henierał ŭ poŭnaj formie. Dahadaŭszysia, szto damawiny pa abmyłcy zamianili, anhliczanin pasłaŭ telehramku ŭ Berlin, pytajuczy, szto stałosia z jaho ciotkaj. Atkaz adtul pryjszoŭ taki: „waszu ciotku pachawali zamiest henierała — z muzykaj, barabanami i strełami, a wy z naszym henierałam rabicie — szto choczyci“e.

Nia drenny zwyczaj.

Choć i wyśmiewajem my Kitajskije paradki, adnak i tam nia ŭsio ŭżo takoje drennaje. U niekatorych, naprykład, prawincijach kitajskich jość taki zakon, szto, kali najduć dzie ihrakoŭ, abyhrawajuczych ŭ hazardoŭnyje ihry adzin druhoha, dyk adnym i druhim sypiać po sto bizunoŭ, dy jeszcze abrucz dla paznaki nakładajuć na szyju. U czyim domie iszła ihra — haspadarom tak sama reżuć pa sto bizunoŭ i wysyłajuć z horadu. Kali papadziecca ŭ hetaj sprawie czynoŭnik, to apracza bizunoŭ i abrucza na szyju, adrazu wyhaniajuć sa służby.