Лёс няпрыветны твой
Сыпе няпраўды шрот.
Над курчавай тваёй галавой
Праплываюць за годам год…
Кіньма пакуту, Том.
Бачыш — на рэйдзе, там —
Сьветлы, плывучы дом
Кажа аб шчасьці нам,
Сэрца трывожны стук…
Кінеш мілёрда тут —
Забудзеш яго руку
І звар‘яцелы бамбук!
∗ ∗ ∗
Вецер!
Ня дзьмі,
ня дзьмі…
Ня гушкай
сьцяну ліан…
Ў сэрцы
ня будзе зімы,
Калі блізкі такі
акіян…
Ноччу…
Паўднёвы Крыж.
Ноччу
агні…
агні…
Месяц!
Хоць ты
з гары
На маленькі цень
зірні!
— Што гэта?
Вахта…
— „Адкуль?“
Гоман.
І радасьць.
І сьмех…
Зараз —
хай сотні куль —
Томі
верыць вясьне!
..........
..........
Коцяцца воды ў даль
Хваляў чаруе ігра.
Тому дарога адна:
Прыстань — „Порт-Ленінград“!
Прапануем да спампаваньня!