|
І моліцца народ і шчыра неба хваліць,
І дудкі і званкі аж глушаць Вавілон.
У золаце жрацы[2]. Агні сьвятыя паляць
І зьвязаных ахвар нясецца плач і стогн…
Гарачаю крывёй апырсківаюць хорам;
Набожны жрэц каштуе кроў, бы смачны мёд…
Ён падыймае твар к далёкім сьветлым зорам
І пачынае хутка дзікі карагод.
Як музыка, той плач вялікай страшнай болі…
Канаючых ахвяр прыемны кожны рух.
„О, болей стогнаў, мукі… крыві йшчэ болей… болей!
Хай есьць сьвяты агон! Хай есьць галодны дух!
„То выкуп за усіх! то ключ ад брамы рая!
„То радасьць для багоў! то сьвята для людзей!“
І маці з радасьцю дзіця сваё кідае
На полымя, дзе шмат лягло ужо дзяцей…
|
Прапануем да спампаваньня!