|
Над шумным палацам, над курнаю хатай,
Над вуліцай цеснай, над полем прасторным
Вяшчун праляцеў, — агнязыркі, крылаты,
Здарэньняў вялікіх нязьменны дазорны.
Бурлівага лёту сьляды незьмярымы,
Бязмоцным жыцьцё супыніць завіруху!
Палае агнямі абшар прад вачыма,
Калоцяцца палі ад бурнага руху.
Угору высока, ла фарбаў блакіту
Нямоўчнага рэха шыбаюць прыбоі;
Адвечная мука няволі — разьбіта,
Паломаны веры заўзентай устоі.
Ракетаю зыркай бліснулі імкненьні,
З сярпом скрыжаваўся пахілены молат,
Вялікасьць сусьвету ў косьмічным спляценьні
Спусьціў да зямлі разьняволены волат.
Мільён у адным і адзін у мільёне
Закрэплены гартам завабнае мэты.
З грашыма багач, валадар у кароне, —
Ўрачыстыя песьні для вас перапеты!
Глыбока зіяе бяздоньне правалу,
Апушчаны нізка пад сонцам завесы,
Дымучай слатою вам выглядзяць галы,
Над днямі былога лёс хмары павесіў.
У вулках мястовых, над вёскай прасторнай
Лунае нязьменна ў мірганьні бліскучым
Вяшчун агнязыркі — свабоды дазорны, —
Працоўных людзей да Комуны завучы.
Менск, 7/IX—24 г.
|
Прапануем да спампаваньня!