|
Мне мала помніцца былое,
Яно ў вачах, як дальні дым.
Прышоў-жа я праз рокат бою
Ў соцыялізм маладым.
Я не гарбеў (і мне не шкода!)
Ў ланцужны век лучын і лык —
І я шчаслівы, бо заўсёды
Шчаслівы той — хто большэвік!
Як цені ў цёмных сутарэннях,
Мільгалі дні жыцця бацькоў.
Я-ж слаўлю наша пакаленне
І нашу ўздыбленую кроў.
Іду з народам мужным ходам,
Ламаю ў злыдня воўчы клык —
І я шчаслівы, бо заўсёды
Шчаслівы той — хто большэвік!
Мая вясна!.. Нідзе на свеце
Такой вясны я не знайду!
Гуляюць дзеці. Сонца свеціць.
Я з імі гутарку вяду.
І разам з імі ў карагодах
Рассыплю звонкі смех і крык —
І я шчаслівы, бо заўсёды
Шчаслівы той — хто большавік!
Ордэнаносная краіна,
Мая дзівосная, з табой —
Удвух быць пільнымі павінны
І на зямлі, і над зямлёй.
І ў ясны дзень, і ў непагоду
Я твой пясняр і будаўнік —
І я шчаслівы, бо заўсёды
Шчаслівы той — хто большэвік!
Сакавік, 1935 г.
| 
Прапануем да спампаваньня!