Шорах пачуецца, постаць надходзе,
думка адна: бязумоўна зладзей!
Хто-ж яго ведае, хто разгадае,
Кажуць, што ночанька гора стварае?
Крамы жалезныя. Сэрца слабое.
Страх неразлучны з імглістаю цьмою.
3
Часта ўначы валацугі праходзяць.
ведаеш, дружа, ня кожны з іх злодзей.
Часам, бывае, падыйдзе каторы,
дасьць закурыць, ад душы пагаворыць,
сядзе ля брамы, такі ужо звычай,
сьмела, ня бойся іх, брат-вартаўнічы.
4
Глуха на вуліцы. Скованы камень.
Зьзяе ліхтар, нібы зорка ў тумане.
Гутарку з стрэхамі, страшна парою,
цемень заводзіць з сыпучай імглою. Холадна. Жудасна. Ногі слабеюць.
Сэрца ў трывозе начной ледзянее.
5
Знаю, ня весела. Ночка цягучая.
цемрай васеньняю так надакучыла.
..............
…Толькі як дворнік старэнькі ўстане,
думкі абудзяцца — думкі сьвітаньня.
Прапануем да спампаваньня!